Z poprzedniego wpisu wiecie, że do Agua Azul w końcu nie pojechaliśmy. Po przeanalizowaniu sytuacji opisanej w internecie, zdecydowaliśmy, że nie mamy ochoty płacić haraczu i zatrzymywać się kilka razy po drodze na widok miłego pana z maczetą, który żąda pieniędzy za przepuszczenie naszego auta. Ostatnie opisy na Tripadvisor wskazujące na brud, tłok i mało malownicze stragany nad Agua Azul upewniły nas w przekonaniu, że musimy poszukać czegoś innego.
Ze spoilera wiecie już, że Celestun bardzo przypadło nam gustu 🙂 Samo miasteczko to dziura zabita dechami, ale położona nad piękną długą plażą z wręcz niesamowitą ilością muszli i błękitną wodą. Turyści przybywają tu tłumnie, ale zwykle na krótko, żeby zobaczyć flamingi, które przylatują całymi stadami paść się w płyciznach Ria Celestun. Standardowym sposobem zwiedzania jest wypad motorówką z plaży lub z przystani przy moście, ale my chcieliśmy spróbować czegoś innego. Jeszcze w Polsce nawiązaliśmy kontakt z sympatycznym Jose z Manglares de Dzinitun i zarezerwowaliśmy wycieczkę w canoe, tak żeby z samego rana, cichutko przepłynąć przez tunele namorzynowe i w blasku wschodzącego słońca podziwiać te niesamowite ptaki, nie przeszkadzając im w śniadaniu.
Kiedy w wypożyczalni samochodów Meksykanie sprawdzali nam przebieg kilometrów po 12 dniach podróży, przecierali oczy ze zdziwienia. Chyba dawno żaden turysta nie przejechał ciągiem ponad 2500 km.. Na wieść, że de facto w podróży byliśmy 8 dni, pozostałe 4 odpoczywając sobie nad morzem, pewnie szczęki opadłyby im jeszcze bardziej 🙂
Oparte na WordPress & Theme by Anders Norén
