Dziś wpływamy do Puerto Colon w Panamie. Tym razem zarezerwowaliśmy wycieczkę wcześniej, przez internet, w polecanej firmie El trip de Jenny. O 9.00 stawiamy się w pełnej gotowości przy wejściu do terminala i ruszamy na naszą całodniową wyprawę.
Po całym dniu na morzu, opaleni, wytańczeni, zrelaksowani – jesteśmy gotowi na nasz pierwszy port i zwiedzanie.
Z poprzedniego wpisu wiecie, że w Tam Coc mieliśmy cudowną gospodynię, która nie tylko nas dobrze nakarmiła, zrobiła pranie, zaplanowała 2 dni zwiedzania i wypożyczyła rowery oraz skutery, ale również załatwiła nam transport do Sapa. Mówiąc załatwiła, mam na myśli, że wszystko zorganizowała, podwiozła i zapakowała nas fizycznie w odpowiedni autobus 😉 Wybraliśmy sleeping bus, gdzie przez 6h w pozycji horyzontalnej przemieszczaliśmy się w górskie okolice Sapa.
Właściwie to mieliśmy jechać do Laosu 🙂 Ale różne zawiłe ścieżki decyzyjne przywiodły nas do Wietnamu, który spodobał nam się tak bardzo, że na pewno wrócimy zwiedzić jego południową część.
Bilbao miało być krótkim przystankiem i urozmaiceniem w drodze na naszą ukochaną Teneryfę 🙂
Lot z Warszawy do Bilbao i potem z Santiago de Compostela na Teneryfę – to połączenie pozwoliło nam przejechać kawałek północnej Hiszpanii i posmakować klimatu oraz kuchni Kraju Basków, Kantabrii, Asturii i Galicji.
Tak jak uprzedzałam w poprzednim poście (KLIK), zabieramy Was teraz do najpiękniejszych Parków Narodowych USA, gdzie dzika zwierzyna zagląda nam do plecaków, skały są czerwone, ale wszędzie inne (dlatego nie można przestać robić zdjęć), a widoki tak piękne, że wstajemy przed 6 rano, bo szkoda nam dnia na spanie 🙂
Niby nie potrzebujemy pretekstów do podróży, ale w końcu 19 rocznica ślubu i kolejne 18 urodziny wymagały zdecydowanie wyjątkowej oprawy 🙂
Zwiedzanie parków narodowych w Utah i Colorado zaowocowało milionem zdjęć czerwonych skał, wielką sympatią do Indian Navajo, przejechaniem 2000 mil i schodzeniem ponad 150 km szlaków.
O pierwszej części wyprawy przeczytacie TUTAJ.
Jak już wiecie dzień zaczął się obiecująco, od kąpieli w dzikim gorącym źródełku Hrunalaug. Rozgrzani tym wspaniałym doświadczeniem ruszyliśmy na podbój Złotego Kręgu Islandii.
Zaczęło się od chęci zobaczenia zorzy, potem pomysł ewoluował i w efekcie
zrobiliśmy prawie 1500km wśród przepięknych zimowych krajobrazów Islandii.
Oparte na WordPress & Theme by Anders Norén
